MAMY MOC

Bycie rodzicem, macierzyństwo są dla wielu z nas życiowym i zawodowym zakrętem. Co zrobić, by nie wpędzić się w poczucie braku kompetencji zawodowych, poczucie beznadziejności. I wreszcie, jak znaleźć pracę? Pracę marzeń. A może, jak spełniać się jako mama na pełen etat i nie zwariować? O tym w nowym cyklu artykułów  >>MODA NA MAMY<<

Najpierw niespodziewanie (bo czy to planowane czy nie, zawsze jest niespodzianką i masą pytań i wątpliwości) spada nam na głowę ciąża zwana przez niektórych „stanem błogosławionym”, która zazwyczaj nie jest jednak baśniowym snem, ale pełnym obciążeń, strachu wyrzeczeniem i poświęceniem kobiety, zakończonym porodem w zdecydowanej większości nie przypominającym kadrów z filmowych porodówek. Kolejną niespodzianką, która dopada naszą codzienność jest wyidealizowane macierzyństwo, w którym pulchniutki słodziutki bobasek karmiony piersią nie choruje, zajmuje się sobą, śpi w określonych porach, nie miewa kolek (a nawet jeśli, to reklamowane specyfiki i medykamenty w mig przynoszą oczekiwaną ulgę i spokój). Idealne mamy nie mają problemów z laktacją, nie miewają baby bluesów. Wszystko jest słodko-pierdząco-cukierkowe. Do porzygu wręcz. A milionowa kupa w pieluszce pachnie landrynkami i lukrem.

Nic dziwnego, że my kobiety, wspaniałe, inteligentne, wykształcone, lubiące mieć wszystko zaplanowane, rozpisane, działające w myśl ustalonego wcześniej schematu, zaczynamy się w tym wszystkim gubić. Pierwszy „dołek” dopada nas, gdy nagle odkrywamy, że nic nie jesteśmy w stanie zaplanować. Że nasze wypracowane schematy, plany dnia maluszek ma zwyczajnie gdzieś i nie zamierza się do nich dostosowywać. I nagle zaczyna nas przytłaczać świadomość, że w którym momencie, czy to dopiero teraz, czy już podczas ciąży, utraciłyśmy kontrolę nad swoim życiem. Że przestajemy mieć na nie realny wpływ. Zaczynamy starać się bardziej. Więcej planować. Choć doba nie ma jak się rozciągnąć, to przecież możemy poświęcić trochę naszego snu i odpoczynku, żeby wyłuskać w harmonogramie dnia choć chwilę dla siebie, chwilę by zadbać o swój organizm, aktywność fizyczną i ogólny look, pomalować paznokcie, wyskoczyć na zakupy. Rezygnując ze snu i odpoczynku na własne życzenie stajemy się coraz bardziej zmęczone i sfrustrowane, coraz mocniej tracimy wiarę we własne możliwości i zdolności organizacyjne, które do tej pory nigdy nas nie zawodziły. Co jest zatem ze mną nie tak? Co tak nagle się zmieniło? Dlaczego z kompetentnej, osiągającej zawodowe sukcesy kobiety, staję się sfrustrowaną, zakompleksioną i mającą pretensję do wszystkich kurą domową?

Im bardziej jesteśmy zmęczone i złe, tym bardziej chcemy wyrwać się z tego błędnego koła, uwolnić się, wrócić do znanej i lubianej wcześniej codzienności. Niestety to mission impossible. Nie ma odwrotu. Malutki bobas, nasze macierzyńskie spełnienie, kwili właśnie w łóżeczku. To jego wybrałyśmy, pozostaje nam teraz dzielnie stawiać czoło każdemu porankowi otrzepując potargane włosy, nakładając szybki make up i podpierając zaspane powieki wlewać w siebie hektolitry kawy. Po kilku miesiącach  domowej harówki zwanej pejoratywnie i złośliwie „siedzeniem w domu” nie znamy już swojej zawodowej wartości. Wydaje nam się, że zatraciłyśmy między jedną a drugą pieluszką, kolejną butelką, czy słoiczkiem, pewność siebie i swoje życie. Bo czym innym jesteśmy, jak nie matkami? Ale czy na pewno tylko matkami? Czy jakimś dziwnym trafem przestałyśmy być kobietami z krwi i kości? Czy skazałyśmy się na zawodową alienację i niemoc? NIE!! Mamy tę moc!

W tym cyklu artykułów będę Wam chciała pokazać, w jaki sposób odzyskać wiarę w siebie. Jak wesprzeć swoje umiejętności, poszerzyć kompetencje wykorzystując te okruchy czasu, które mamy do dyspozycji tylko dla siebie. Jak określić swoje mocne strony i na nich budować solidne fundamenty dalszej zawodowej kariery. Jak zabrać się za poszukiwanie pracy, a może po prostu, jak dać się znaleźć i nie skreślić na starcie swoich szans. Możecie mi wierzyć – wiem coś o tym, w końcu jestem mamą trójki maluchów, które jak to dzieci ciągle czegoś chcą, nieprzerwanie wymagaj a opieki i zainteresowania. Od lat zajmuję się rekrutacjami, więc i w HRowym temacie mam niemałą wiedzę. Od jakiegoś czasu śledzę rynek i powstające trendy. Nie musimy naklejać sobie etykietki „matki” i wszem i wobec przedstawiać się tylko imionami sukcesów dzieci.

Będzie mi miło, jeśli będziecie chciały podzielić się ze mną swoimi doświadczeniami.