To już rok.
Rok temu wszystkie znaki na niebie i ziemi, a przede wszystkim regularne ‚przypominacze’ zwiastowały rychłe pojawienie się na świecie mej drugiej Córi. Nie urywam, ze czekałam na ten moment i już z całych sił chciałam ‚wykurzyć’ Młodszą na drugą stronę brzucha.
Byłam pewna, ze od tego momentu minęło dopiero kilka dni, kilka kartek w kalendarzu wyrwałam a tu koło się zatoczyło, znów jest marzec.
I to w jakim tempie?!
Nie zdążyłam się przyzwyczaić do myśli, ze serca małe mam dwa, a tu w mgnieniu oka Młodsza kończy wiek niemowlęcym. Te moje maleńkie Serduszka rosną stanowczo za szybko.
Starsza poecie wierszyki, Buzka Jej się nie zamyka. Zaskakuje ciętą ripostą. Jest najinteligentniejszym rozbrykanym Człowieczkiem.
Młodsza od dwóch miesięcy biega. Dobierając się do piersi, patrząc w me oczy mówi ‚ma-ma daaa mniam’ albo ‚ ma-ma daa amm’. Mała główka pracuje na najwyższych obrotach w każdej minucie zaskakując mnie nowym pomysłem realizowanym od razu wraz ze Starsza siostra zamian zdążę zaprotestować, lub choć usunąć czyhające na nie niebezpieczne przeszkody.
Odkąd na świecie pojawiła się Młodsza Córi nagle zauważyłam, ze czas płynie. I to w zawrotnym tempie. Czy to dopadła mnie starość? Czy dojrzałam wreszcie? Czy zdałam sobie sprawę, ze jestem statyczna kobieta po trzydziestce. Czy przytłoczyła mnie świadomość odpowiedzialności, jaka na mnie spoczywa?
Może wszystko po troszku.
Starsza Córi za moment powita przedszkole, młodsza zdmuchnie z nasza pomocą pierwsza świeczkę. Będą śpiewy, łzy wzruszenia i strach by kolejny rok nie mina nam tak szybko. Strach podszyty nadzieja, ze kolejny rok będzie równie piękny.
Wszystkiego najlepszego Młodsza Córeczko
No Comments